Çıkışa nasıl varıcağını bilmiyosun.
Sağa sapıyosun bazen.. bazense sola..
Gözünü kapayıp dümdüz..
Ya da pişman olup geriye..
Arkana bakıyosun bi karmaşa!
Önünse uzanan belirsiz bi umut..
Zaman zaman çok eminken sapaklarından,
Yeri geldiğinde de bi o kadar değilsin.
Yardım edecek kimse yok.
Sadece tepende güneş ve ay,
Bi de sana arkadaşlık eden yıldızlar..
Sıkılıyosun, “yeter artık” diyosun, ya da bıkıyosun..
Ama başka seçeneğin yok!
Tek seçeneğin, bisürü seçeneğin olan bu seçenek.
Çıkışı bir tek o labirenti yapan, seni de oraya koyan biliyo.
Sense kobay faresi, tıpkı diğerleri gibi,
Sağa, sola, ileri, geri..
Sonunda şeker varmış!...
...yersen
